13 Dywizja Piechoty (LWP)
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1945 |
Rozformowanie |
1946 |
Dowódcy | |
Pierwszy |
płk Wiktor Sienicki |
Ostatni |
płk Stanisław Janowski |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
13 Dywizja Piechoty – związek taktyczny ludowego Wojska Polskiego.
15 marca 1945 Naczelny Dowódca WP wydał rozkaz Nr 58/Org. o sformowaniu w terminie do 1 lipca 1945 13 Dywizji Piechoty. Organizację dywizji zakończono 1 lipca 1945[1] i włączono ją w skład 1 Armii WP. Jednostki dywizji rozlokowano na Górnym Śląsku. Dywizja brała udział w akcji wysiedlania ludności niemieckiej z Górnego Śląska i w kampaniach rolnych[1].
Struktura organizacyjna
Nazwa jednostki | Miejsce stacjonowania |
---|---|
Dowództwo 13 DP | Katowice |
44 pułk piechoty | Tarnowskie Góry |
46 pułk piechoty | Gliwice |
48 pułk piechoty | Chorzów |
35 pułk artylerii lekkiej | Będzin |
16 samodzielny dywizjon artylerii przeciwpancernej | |
40 samodzielny batalion saperów Katowice | |
20 samodzielny batalion łączności | |
16 samodzielny batalion sanitarny | |
6 samodzielna kompania przeciwlotniczych karabinów maszynowych | |
13 samodzielna kompania zwiadu | |
16 samodzielna kompania obrony przeciwchemicznej | |
21 samodzielna kompania samochodowo-transportowa | |
samodzielna szkolna kompania strzelecka | |
pluton Dowództwa Artylerii | |
27 samodzielny ambulans weterynaryjny | |
29 piekarnia polowa | |
ruchomy warsztat taborowo-mundurowy | |
3243 Wojskowa Stacja Pocztowa | |
2127 Kasa Polowego Banku Państwowego |
Przedyslokowania dywizji
1 lipca 1945 dowództwo przeniesiono z Katowic do Zabrza[2]. 5 września 1945 dywizję podporządkowano dowódcy Okręgu Wojskowego „Śląsk”. Do 10 października 1945 dywizja przejęła od 2 DP odcinek granicy państwowej, a dowództwo przeniesiono do Koźla. W listopadzie tego roku dowództwo dywizji po raz trzeci zmieniło miejsce postoju. Siedzibą dowództwa zostały Gliwice. Zgodnie z rozkazem organizacyjnym Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr 0305/Org. z 10 listopada 1945 roku dywizja przeszła na etaty pokojowe[3]:
- Dowództwo – Gliwice (poczta polowa nr 65608)
- 44 pułk piechoty – Tarnowskie Góry (poczta polowa nr 84252)
- 46 pułk piechoty – Chorzów (poczta polowa nr 65611)
- 48 pułk piechoty – Gliwice (poczta polowa nr 84258)
- 35 pułk artylerii lekkiej – Będzin (poczta polowa nr 65614)
- 16 samodzielny dywizjon artylerii przeciwpancernej (poczta polowa nr 84266)
- 40 samodzielny batalion saperów – Zabrze (poczta polowa nr 65673)
- 20 samodzielny batalion łączności
- 16 samodzielny batalion medyczno-sanitarny (poczta polowa nr 84260)
- samodzielny pluton samochodowy Dowództwa 13 DP
- samodzielny pluton strzelecki Oddziału Informacji
- Oddział Informacji 13 DP
Pozostałe jednostki zostały rozformowane w terminie do 10 listopada 1945. 27 grudnia 1945 ND WP wydał rozkaz Nr 0343/Org. o rozformowaniu dywizji wraz z podległymi jednostkami. Rozkaz wykonano na początku 1946[3].
Żołnierze dywizji
Dowódcy dywizji[4] :
- płk Wiktor Sienicki (AC) (1945 - 1946)
- płk Stanisław Janowski (1946)
Przypisy
- ↑ a b Komornicki 1965 ↓, s. 164.
- ↑ Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 735.
- ↑ a b Kajetanowicz 2005 ↓, s. 39.
- ↑ Mąsior 2005 ↓.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek piechoty. T. 1. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1965.
- Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Wiesław Mąsior: Dowódcy dywizji Wojska Polskiego. Profesjonalne Forum Wojskowe. Serwis-militarny.net, 2005. [dostęp 2018-02-05].